નાની આંખોમાં મોટા સપનાઓ લઈને અનેક લોકો ચાલતા હોય છે. નાના હોઈએ છીએ ત્યારે આપણે કહેતા હોઈએ છીએ કે મોટા થઈને મારે આ બનવું છે, મોટી સિદ્ધિ હાંસલ કરવી છે. આપણા સપનાઓને મંજીલ સુધી પહોંચાડવાનું કામ જો કોઈ કરતું હોય તો તે શિક્ષક છે. એ શિક્ષક પછી હાઈફાઈ સ્કૂલમાં ભણાવતા હોય કે પછી કોઈ અંતરિયાળ વિસ્તારમાં આવેલા એક નાનકડા ગામમાં. વિદ્યાર્થીઓને ભણાવવાનો ઉત્સાહ દરેક શિક્ષકોમાં સરખો જ હોય છે. આજે શિક્ષકોની વાત એટલા માટે કરવી છે કારણ કે આજે શિક્ષક દિવસ છે.
શાળામાં થાય છે દેશના ભાવિનું ઘડતર
દર વર્ષે 5મી સપ્ટેમ્બરે દેશના બીજા વડાપ્રધાન અને પહેલા ઉપરાષ્ટ્રપતિની યાદમાં આ દિવસે શિક્ષક દિવસ તરીકે મનાવાય છે. ચાણક્ય કહેતા હતા કે શિક્ષક કભી સાધારણ નહીં હોતા, પ્રલય ઓર નિર્માણ ઉન્કી ગોદમાં પલતે હૈં.... આજે પણ આ વાત સાચી છે. શાળામાં ન માત્ર બાળકોનું ઘડતર થાય છે પરંતુ દેશના ભાવિનું ઘડતર થાય છે. જે સંસ્કારોનું સિંચન શાળામાંથી થાય છે તે સંસ્કારો, તે આદતો બાળક સાથે જીંદગી ભર સાથે રહે છે. ત્યારે આજે એક એવી શાળાની એક શિક્ષકની વાત કરવી છે જે વૃક્ષ નીચે ચાલે છે. અમે વાત કરી રહ્યા છીએ આલિયાબેટની.
બાળકોને ઝાડ નીચે ભણાવે છે શિક્ષક
જ્યારે પહેલી વાર શિક્ષક એ સ્થળ પર પહોંચ્યા હતા ત્યારે તેમને જોઈ બાળકોને આશ્ચર્ય થયું હતું, કારણ કે પેન્ટ શર્ટ પહેરેલા લોકોને તે જાણતા ન હતા. તેમની દુનિયા સિવાય બીજી પણ દુનિયા છે તે બાળકો જાણતા ન હતા. બાળકોની વેદનાને સંભળાવતા સંભળાવતા શિક્ષક રડી પડ્યા હતા. બાળકોના ભવિષ્ય માટે વિનોદભાઈએ એક શિક્ષકે એ ગામમાં રહેવાનું પસંદ કર્યું અને બાળકોને ભણાવવા માટે પોતાનું જીવન સમપર્તિ કર્યું. દરેક વિષયો બાળકોને તે જ ભણાવતા હતા. ગામડામાં લાઈટો નથી, પીવા માટે પાણી નથી, કોઈ સુવિધા નથી પરંતુ બાળકોનું ઉજ્જવળ ભવિષ્ય બને તે માટે શિક્ષક દ્વારા પ્રયત્ન કરવામાં આવી રહ્યો છે.